NAZAR VAR BENDE KURŞUN SIKMAK LAZIM.

Kem gözler gözümün içine içine bakıyor.

Kafatasımdan lades tutuşuyorlar.

Yüzüme bakıp yüzümden çıldırıyorlar.

Kaçıp atıyorum kendimi balkondan yollara.

Güzel ülkemin toplu, tüfekli, havanlı, el bombalı hatta canlı bombalı karşılamaları gözüme ilişiyor.

"Nazar değmiş bize" diyorum; Valla nazar değmiş.

Kem gözlere şiş.

Biz de nazar olduğuna inanan bizde başka onlarda var demek ki..

Ben hariç, sen dahil hiç kimse bilmiyor olanı biteni.

Topuklarımıza kurşun sıkıyorlar.

Dört bir yana dağılıp kaçışıyoruz. Sevincimizden.

Koşuyorum biyerde soluklanıyorum. Arkamda kalan boş duvara Çöp Adam çiziyorum.

Çöp Adam cin gibi, elinede kalem çiziyorum.

Oda beni çiziyor.

Karşılıklı çiziktiriyoruz.

Bi çeşit zîna.

Çöp Adam şakaklarıma geliyor ve duraksıyor. 3,5 mm'lik boşluk geçiyor aradan. Çiziyor. Ve kırmızı renkte akan sıvılar.

"Öperim." diyor. "Sen beni boşluğundan silmeden ben seni şakaklarından çizdim, üstünü çizdim. Htta altını çizdim kalın uçlu kalemle."

Teşekkür ediyorum. Beni kurtardığı için binlerce kez teşekkür ediyorum, Sayın Katilime.

Okadar etkileyici ki şiddeti bile gözümü alıyor.

Genel dünya gergin, benim dünyam dingin.

Bünyem yükseklerden atlıyor.

"Sen varyaa! Çok tehlikeliymişsin!!?" diyorum.

"Hayır sadece korkağım. Senden önce davranmak benim için bir ilk." diyor, belki inliyor.

Yüreğim ağzımda, o yüreğimin tadını; bense hayat öpücüğünü alıyorum. Kutuya koyuyorum. Kendimi ateşe verip küllerimle kutuya doluyorum.

Onuda hayatımın en güzel hediyesi kabul ediyorum.

Yüzüme fırlattığı "Mutsuzsun"ları da kulağının ardına saklıyorum.

Öppüyorum ve öpüyorum.Bize nazar değmesin diye topuklarına ve başına kurşun sıkıp döküyorum.

Sevgilim seni öldüresiye seviyorum.