 |
| kadın |
Bir kadının hayatına "gitme" diyebileceği bir adam girmeliydi.
Reformları son bulmuş Sovyetler Birliği gibi dağılmış bir aklı toplamalıydı birileri.
Sevdalar doğurup, göğsünde yollar biriktiren bir kadının;
Aklından kalbine aracı olmalıydı.
Aklını en yakın yürekte kaybedenlerdendik.
Tırnaklarının üstü oje, arası kan dolanlardan.
Kasıklarından sancısı eksik olmayan,
Dudaklarını jiletle parçalayanlardan.
Silahın kabzasına, geçmiş biriktirenlerden.
Islak sevenlerdendik biz,
Beynini duvarlara vurup vurup susturanlardan.
Çift kişilik bir aklın,
devrik cümleli tekil yolcusuyduk.
İçinde devrimler yapan, dışında milliyetçi.
İnen son ayetin, ilk reddedeniydik.
İnandıklarından korkan.
Kaybedilenin arkasından ağlanır mıydı hiç?
Rakı yalnız içilir miydi?
Günahtan zevk alan, cehennemden korkar mıydı?
Çünkü Elif'tik biz,
Dünya dönsündü.
Yine biz dimdik,
Yine alnımızda kan ter.
Yine karşı dururduk.
Başımız yoktu ki, sonumuz olsundu.
Başımız koptu ki,
Aşkı bulduk.
Gözlerinden uyku akan gecenin kör katilleriydik biz.
Şiirler doğururduk, en sonuncusunda öldük.
Bir mevsim vardı ki, saçımız yüzümüze dalgalanırdı.
Kestik en ince ayrıntısından.
Bir zaman kel kadındık biz.
Boynumuz sırat köprüsü,
Bir adamın dudak kenarına uzanan.
Şarkı söylerdik biz.
En sevdiği yerden başlayan.
Bülbüldük biz.
Kafesine pisleyen.
20li yaşlarında sövenlerdendik gelene geçene.
Küçüktük biz,
çocuktuk.
Atlı karıncalar, süvariler.
Savaşa hazır tek kişilik bir orduyduk!
Yeri geldiğinde amazonduk biz.
Göğsünde top tüfek yumuşatan!
Topal bir barış güverciniydik,
Kanadında salıncaklar barındıran.
Aşık bir kadının,
Yaralarıydık biz.
Sadece bir adama sunulan.
