Allah Beni Affetti.

Suskun kalmayı kendime yediremedim,

Ama içime yedirdim!

İçimi seninle doyurdum..

Şimdi ağzımı bıçak açmıyor.

Eğer bir daha açılmazsam;

Kadıköy güneş ışığı ile yanacak..

Denizler çekilecek,

Vapurlar Eminönü'ne kimseyi geçirmeyecek, herkesi düşman belleyecek!

Sunay Akın oyuncaklardan vazgeçecek,

Futbolcu kartları asla varolmayacak

O çok sevdiğim barbie intihar edecek

ve kimse o tren yolculuğunda Elif'e varmak adına birbirine teklif etmeyecek..

Çünkü bir daha ağzımdan çıkan kelimeleri sana duyuramazsam,

Sevgiyi ellerimle öldüreceğim.

Tek başına sadece senden kalanları,

Yataklı bir vagonda odama sıkıştırıp,

Burayı ve aklını terkederim.

Ama belki(n'olur);

Gözyaşlarımla denizleri doldurup,

Saçlarımı uzatarak güneşi örtebilirim.

Ya da aklın yolu bir,

Sen beni öpersen herşey değişir..

Sigaram hiç bitmez,

Limonlu birayı bir tek ben severim.

Ve dudağının kenarından bir tek ben şarap içerim..

Kucağında uyuyabilecek tek dev benim.

Aynaya bak,

Kimi göreceksin?

Pişmanlığın eşittiri benim.

Pişman olmakta benim.

ve ben aynı zamanda sensizim.

Şimdi yalnız kal ve benim suskunluğumu dinle,

Ben battaniyenin altında zehirleniyorum.

Belki seni son kez çoktan gördüm,

Belki seni yeniden görüp,

Saat 11 yönünde parmak uçlarımda boynuna selam edeceğim.

Ve kovulduğum "AY" belki beni yeniden buyur edecek.,

ve oraya adım atan ilk-tek katil beni yeniden öldürme şerefini omzumu öperek bana verecek.

Allah beni affetti.