4 Şubat 2011 Cuma

Çok benziyorlardı birbirlerine , çıkarıp portmantoya astığı ceketiyle.


Senden sonra düzgün biri olmama çabasına giriştim.
Giriştim,
Bütün dövüş teknikleriyle
Ağzında bombalar patlattım,
Kulağında isterik kadın çığlıkları.

Ölü kadınlar, sıcak kan ile ağda yaparmış.
Tenim hala pürüzsüz düşünsene.
Ve ölümünün üzerinden günler geçmiş kadar soğuk bu bedenin parmak uçları.
Kanım çekilmişti, kapıdan çıktığımda.
Hala gerginim. Hala beyaz.

"İyi biriyle daha tanışmama izin verme Tanrım. Kaldıramıyorum."

Çok hastalıklı bu öpüşmeler,
Benim yüzünden
Giderken hastalığın tamamına sahip olmak için bir kez daha öptüm 
Senin heyecandan, benim mide bulantısından dönen başım.

"Tahammül etmeme izin verme Tanrım. Kandıramıyorum."

Hard core sex tadında dövüşüp,
Sakince dağıttığımız kafam.
Şimdi soğuk parmak uçlarımla,
Saçlarımı, dağılan kafamı, dağılan yatağımı
Hepsini tek başına toparlamak zorundayım.
Etrafımdaki bütün orospuçocukları ve kuyruğunu boynuma dolayan kedim.
Aldığın kitaplar ve "Piç"
Hepsini toplarmalıyım.

"Dağılmama izin verme Tanrım. Toparlayamıyorum"

O kadar çok benziyordunuz ki birbirinize,
Çıkarıp portmantoya astığın ceketinle.
Seni içimden çıkarıp,
Boynundan astığım
Ağaç gövdelerinde.
İsimlerimizin baş harfi.
Ve altında bir ton küfür.

Günler sonra etleri köpekler tarafından liğme liğme edilmiş yakışıklı sevgilim.
Sanırım birbirimizi hiç özlemeyeceğiz.
Ne kötü birbirimiz için ölemeyeceğiz.
Oysa ben seni o yatağa gömüp,
Tanrınla arana girmeyi planlıyordum.

"Ağzımı bozmama izin verme Tanrım. Kendimle başa çıkamıyorum"

En istediğimdi kafanı gövdenden ayırıp, onunla yaşamak.
Siktirolup gideceğini tahmin ediyordum da,
Kafan bende kalır diyordum.
Aklına gelmişmiydi hiç beni burada bırakmak?
Arkana bakmadın ki, arkamı döndüğümü göresin.

"Yönünü bulmasına izin verme Tanrım. Her yolu bana çıkıyor"

Hayatımızın protestosunu yaptık biz.
Öpüştük ayrıldık.
Bir daha konuşmayacağımızı söyleyince, konuşmayı unutacağımızı sandık.
Kelimeler çoğaldı ve bir sürü kadın dünyaya domaldı.

Her sevgiliyi bilinçsiz yarattım, ad koymaya gelince verdiğim canı geri aldım.
"Tanrım Tanrı olmak hiç kolay değilmiş. İzin verme. Yalnızlık konusunda konuşup anlaşalım. İzin verme hiçbirşeye izin verme!"

5 yorum:

  1. Özlemiştim, uzun zamandır yazmıyordun. Etkileyici gerçekten..

    YanıtlaSil
  2. Cümlelerin kendine gelmesini bekliyorum uzun süre..
    Teşekkürler Sahra.

    YanıtlaSil
  3. kalbin sıkışır gibi oluyor, nefret ediyorsun kendinden, kafan soru işaretleriyle doluyor aynı his gelir gibi olduğunda. bir de saçma sapan bir korku seni saran.

    YanıtlaSil
  4. Korku yok aslında. Çok fazla kin barındırıyor içinde.

    YanıtlaSil